Zelfregulatie: wat en waarom?
Learning is not something that happens to students, it is something that happens by students.
Leren is geen passief proces. Om te leren, moeten leerlingen een actieve rol innemen in het leerproces (hoe leren leerlingen?). Idealiter vergroot deze rol gaandeweg en komt de verantwoordelijkheid voor het leren meer en meer in handen van de leerlingen te liggen, tot ze hun eigen leren kunnen reguleren. Dan zijn ze in staat tot zelfregulatie.
Zelfregulatie: wat en waarom?
Zelfregulatie houdt in dat leerlingen hun eigen leerproces kunnen aansturen en in goede banen leiden door hun leren te plannen, te monitoren (en bij te sturen) en uiteindelijk de doeltreffendheid ervan te evalueren. Zelfregulerende leerlingen zijn zich bewust van hun sterktes en zwaktes en de strategieën die ze inzetten, en ze weten zichzelf te motiveren om hun leren in handen te nemen.
Zelfregulatie is een cyclisch proces waarin verschillende strategieën worden ingezet. Het bestaat uit drie componenten die constant met elkaar interageren
metacognitie,
cognitie,
motivatie.
Het is een doorlopend proces: door (meta)cognitieve vaardigheden toe te passen, optimaliseer je zowel je metacognitieve kennis als je vakkennis en vakgebonden vaardigheden (Figuur 1).
Zelfregulatie zal er in de praktijk altijd anders uitzien, afhankelijk van de leerling, het vak en de opdracht. Toch gebeurt het op een typerende manier: tijdens het leren is er sprake van een wisselwerking tussen cognitieve en metacognitieve strategieën. Leerlingen zetten daarbij cognitieve strategieën in om leerstof te verwerken, en metacognitieve strategieën om hun leren te plannen, vooruitgang te monitoren en het eindresultaat te evalueren. Indien nodig sturen leerlingen bij in functie van een volgende, gelijkaardige opdracht.
Heb voldoende aandacht voor de zelfregulatie van leerlingen. Het heeft immers een sterk positief effect op het leren en presteren van leerlingen. Vooral leerlingen die het niet makkelijk hebben op school profiteren van het expliciet aanleren van zelfregulerende vaardigheden. Bovendien stelt Boud (2000) dat zelfregulatie één van de meest essentiële vaardigheden is voor leren op lange termijn.
Zelfregulatie: drie belangrijke tips
Tip 1: Wacht niet te lang met het stimuleren van zelfregulatie
Metacognitie en cognitie vertonen een complexe wisselwerking tijdens het leren. Beide zijn nodig. Bovendien laat onderzoek zien dat leerlingen al vanaf een jonge leeftijd (3 jaar) een breed scala aan metacognitief en zelfregulerend gedrag vertonen, zoals zichzelf doelen stellen en hun eigen begrip controleren (Whitebread & Coltman, 2010).
Tip 2: Breng zelfregulatie aan tijdens vaklessen
Het is zinvoller om metacognitieve strategieën te stimuleren tijdens vaklessen dan hier speciale lessen voor te voorzien. Dit heeft twee redenen:
Zelfregulatie is steeds gekoppeld aan een specifiek vak of domein. Het vermogen om te plannen en jezelf bij te sturen is gekoppeld aan de kennis, vaardigheden en ervaringen binnen het dat vak of domein. Zonder voldoende vakinhoudelijke of domeinspecifieke kennis en vaardigheden kan er geen sprake zijn van metacognitie en zelfregulatie.
Er is geen automatische transfer van zelfregulerende vaardigheden tussen verschillende vakken of domeinen.
Tip 3: Bied leerlingen voldoende ondersteuning
Het is van cruciaal belang om leerlingen te begeleiden naar meer zelfregulatie. Leerlingen ondervinden immers, om twee redenen, problemen bij het aansturen van hun eigen leerproces:
Leerlingen kunnen zichzelf zeer moeilijk inschatten (Dunning-Kruger-effect).
Leerlingen hebben de neiging om de minst effectieve (leer)strategieën in te zetten.
Hoe kan je zelfregulatie stimuleren als leraar?
Om de zelfregulatie van leerlingen te stimuleren moet je het leerproces zodanig inrichten dat de leerlingen leren hun rol te pakken in het leerproces, en actief er bij betrokken te worden. Ze moeten leren hoe ze kunnen plannen, monitoren (en bijsturen) en evalueren.
Onderstaand stappenplan (Figuur 2) beschrijft hoe je dit kan doen: via ondersteuning, expliciete instructie en modelleren, komt de verantwoordelijkheid meer en meer bij de leerlingen terecht. Dit is breed toepasbaar: voor elk vak, elke opdracht en bij alle leerlingen, ongeacht hun leeftijd.
Allal, L. (2020). Assessment and the Co-regulation of Learning in the Classroom. Assess. Educ. Princ. Pol. Pract. 27 (4), 332–349. doi:10.1080/0969594x.2019.1609411
Andrade, H. L., and Brookhart, S. M. (2020). Classroom Assessment as the Coregulation of Learning. Assess. Educ. Princ. Pol. Pract. 27 (4), 350–372. doi:10.1080/0969594x.2019.1571992
Boud, D. (2000). Sustainable assessment: Rethinking assessment for the learning society. Studies in Continuing Education, 22, 151-167.
Carless, D., & Winstone, N. (2020). Teacher Feedback Literacy and its Interplay with Student Feedback Literacy. Teach. Higher Educ., 1–14. doi:10.1080/13562517.2020.1782372
Gulikers, J., & Baartman, L. (2017). Doelgericht professionaliseren: formatieve toetspraktijken met effect! Wat DOET de docent in de klas? Geraadpleegd op: /wp-content/uploads/2015/09/Inhoudelijke-eindrapport_NRO-PPO-405-15-722_DEF.pdf
Hoof, T., Surma, T., Muijs, D., & Kirschner, P.A. (2020). Supporting students to become self-regulated learners: teaching metacognition matters. Geraadpleegd op 2 december via https://theeducation.exchange/supporting-students-to-become-self-regulated-learners-teaching-metacognition-matters/
Kirschner, P.A. & van Merriënboer, J.J.G. (2013). Do Learners Really Know Best? Urban Legends in Education, Educational Psychologist, 48:3, 169-183. DOI: 10.1080/00461520.2013.804395
Panadero, E., Broadbent, J., Boud, D., and Lodge, J. M. (2019). Using Formative Assessment to Influence Self- and Co-regulated Learning: the Role of Evaluative Judgement. Eur. J. Psychol. Educ. 34 (3), 535–557. doi:10.1007/s10212-018-0407-8
Pintrich, P. R. (2000). The role of goal orientation in self-regulated learning. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich, & M. Zeidner (Eds.), Handbook of self-regulation (pp. 451-502). Academic Press.
Quigley, A., Muijs, D., & Stringer, E. (2018) Metacognition and self-regulated learning. Education Endowment Foundation.
Whitebread, D. & Coltman, P. (2010) ‘Aspects of pedagogy supporting metacognition and selfregulation in mathematical learning of young children: evidence from an observational study’, ZDM Mathematics Education, 42 (2), 163-178 /10.1007/s11858-009-0233-1
Zimmermann, B. (1990). Self-regulated learning and academic achievement: An overview. Educational Psychologist, 25, 3-17.
Zimmerman, B. J. (2010) ‘Becoming a Self-Regulated Learner: An Overview’, Theory into Practice, 41 (2).
Zimmerman, B. J. (2013). From cognitive modeling to self-regulation: A social cognitive career path. Educational Psychologist, 48, 135-147.
Zimmerman, B., & Kitsantas, A. (2007). The Hidden Dimension of Personal Competence: Self-Regulated Learning and Practice. In A.J. Elliot & C.S. Dweck (red.), Handbook of Competence and Motivation (pp. 509-526). New York: Guilford Press.
Zimmerman, B. J., & Pons, M. M. (1986). Development of a structured interview for assessing student use of self-regulated learning strategies. American Educational Research Journal, 23, 614-628. doi:10.3102/00028312023004614